Çoğa Zenbil
UNESCO Dünya Mirası | |
---|---|
Konum | İran Huzistan |
Kriter | Kültürel: iii, vi |
Referans | 113 |
Tescil | 1979 (3. oturum) |
Bölge | Asya-Pasifik |
Koordinatlar | 30°12′00″K 53°10′46″D / 30.20000°K 53.17944°D |
Çoğa Zenbil (Farsça: چغازنبيل), Elam dilince Dur Untaşı, İran'ın Huzistan eyaletinde, Susa şehrinin 30 km güneydoğusunda ve Ahvaz'ın 80 km kuzeyinde bulunan Elam İmparatorluğu arkeolojik sit alanı. Özellikle orta Elam dönemine (MÖ y. 1500-1000) tarihlenen kalıntılarıyla tanınır.
Etimoloji
[değiştir | kaynağı değiştir]Çoğa Zenbil, Höyük sepeti anlamına gelir. Kentin adı, bölge yakınında hâlen konuşulmata olan Bahtiyari lehçesinde de tepe anlamında kullanılır.[1] Orijinal ismi olan 'Dur Untaş' ise, 'Untaş şehri' anlamına gelmektedir.
Tarihçe
[değiştir | kaynağı değiştir]MÖ 13. yüzyıl hüküm sürmüş Elam kralı Untaş-Napirişa tarafından yaklaşık olarak MÖ 1250 yılı civarında kurulmuştur. Tanrı İnşusinak onuruna inşa edilen kentteki özellikle büyük ziggurat ona ithaf edilmiştir.[2] Untaş-Napirişa, kenti kurarken, içinde on kadar tapınağın yer aldığı, surlarla çevrili kutsal bir alanın ortasında bir ziggurat ve bir saray inşa ettirmiştir.
MÖ 640 yılında Asur kralı Asurbanipal tarafından yıkılmıştır.
Mimari
[değiştir | kaynağı değiştir]Oldukça sağlam kalmış olan ziggurat Mezopotamya bölgesi dışındaki ayakta bulunan az sayıdaki zigguratlar arasındadır. Aynı zamanda dünyanın en iyi korunmuş zigguratlarından biridir.[3]
Ziggurat kalıntılarının, kenarları 102 m olan kare bir tabanı vardır ve yüksekliği 24 m'dir. Zigguratın gerçek yüksekliğinin ise bunun iki katı olduğu tahmin edilmektedir,
Arkeolojik çalışmalar
[değiştir | kaynağı değiştir]Çoğa Zenbil 1951 ve 1961 yılları arasında yapılan 6 sezonluk kazı çalışmaları sonucunda Roman Ghirshman başkanlığındaki bir heyet tarafından ortaya çıkarılmıştır.[4] [5] [6] [7] [8]
Çoğa Zenbil'de mühür koleksiyonu ve çok çeşitli küçük eşyalar da bulunmuştur.
Çoğa Zenbil, 1979 yılında UNESCO Dünya Mirası listesine alınmıştır.[3]
Resimler
[değiştir | kaynağı değiştir]-
Mezarların da bulunduğu ile Choga Zanbil Sarayı.
-
Untaş-Napirişa kanalının girişindeki Çoğa Zenbil'in su deposu.
-
Çoğa Zenbil zigguratının girişinde bulun boğa heykeli. Sırtında tanrı İnşusinak'a adanmış bir yazıt bulunmaktadır. (MÖ 1250, İran Ulusal Müzesi)
-
Kaolin türü kilden yapılmış insan başı figürü. (MÖ 11.-12. yy., İran Ulusal Müzesi)
-
Üstünde çivi yazısı bulunan kırık yazıt.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Rohl, D (1998). Legend: The Genesis of Civilisation. Century. s. 82.
- ^ Ghirshman, R. (1961). The Ziggurat of Tchoga-Zanbil. 204. Scientific American. ss. 69-76.
- ^ a b Doğan, Serkan. "Persepolis ve Antik İran". Demokrat Haber. 2 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2017.
- ^ Ghirshman, Roman (1953). Travaux de la mission archéologique en Susiane en hiver 1952-1953, Syria, T. 30, Fasc. 3/4. ss. 222-233.
- ^ Ghirshman, Roman (1966). Tchoga Zanbil (Dur-Untash). I: La Ziggurat, Mémoires de la Délégation Archéologique en Iran. Geuthner.
- ^ Ghirshman, Roman (1968). Tchoga Zanbil (Dur-Untash). II: Temenos, Temples, Palais, Tombes, Memoires de la Delegation Archeologique en Iran. Geuthner.
- ^ Steve, M.J. (1967). Tchoga Zanbil (Dur-Untash). IV: Textes Élamites et Accadiens, Mémoires de la Délégation Archéologique en Iran. Geuthner.
- ^ Porada, Edith (1970). Tchoga Zanbil (Dur-Untash). IV (only): La Glyptique, Memoires de la Delegation Archeologique en Iran. Geuthner.
Bibliyografya
[değiştir | kaynağı değiştir]- D. T. Potts, The Archaeology of Elam: Formation and Transformation of an Ancient Iranian State, Cambridge University Press, 1999, ISBN 0-521-56496-4.
- Roman Ghirshman, La ziggourat de Tchoga-Zanbil (Susiane), Comptes-rendus des séances de l'Académie des Inscriptions et Belles-Lettres, vol. 98 lien Issue 2, pp. 233–238, 1954.
- Roman Ghirshman, Campagne de fouilles à Tchoga-Zanbil, près de Suse, Comptes-rendus des séances de l'Académie des Inscriptions et Belles-Lettres, vol. 99, iss. 1, pp. 112–113, 1955.
- Roman Ghirshman, Cinquième campagne de fouilles à Tchoga-Zanbil, près Suse, rapport préliminaire (1955-1956), Comptes-rendus des séances de l'Académie des Inscriptions et Belles-Lettres, vol. 100, iss. 3, pp. 335–345, 1956.
- Roman Ghirshman, Les fouilles de Tchoga-Zanbil, près de Suse (1956), Comptes-rendus des séances de l'Académie des Inscriptions et Belles-Lettres, vol. 100, iss. 2, pp. 137–138, 1956.
- Roman Ghirshman, VIe campagne de fouilles à Tchoga-Zanbil près de Suse (1956-1957), rapport préliminaire, Comptes-rendus des séances de l'Académie des Inscriptions et Belles-Lettres, vol. 101, iss. 3, pp. 231–241, 1957.
- Roman Ghirshman, FouiIles de Tchoga-Zanbil près de Suse, complexe de quatre temples, Comptes-rendus des séances de l'Académie des Inscriptions et Belles-Lettres, vol. 103, iss. 1, pp. 74–76, 1959.
- Roman Ghirshman, VIIe campagne de fouilles à Tchoga-Zanbil, près de Suse (1958-1959), rapport préliminaire, Comptes-rendus des séances de l'Académie des Inscriptions et Belles-Lettres, vol. 103, iss. 2, pp. 287–297, 1959.
- P. Amiet, Marlik et Tchoga Zanbil, Revue d'Assyriologie et d'Archéologie Orientale, vol. 84, no. 1, pp. 44–47, 1990.
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- "6,000-Year-Old Ziggurat Found Near Chogha Zanbil In Iran" (İngilizce). netnative.com. 2004. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2017.
- "Chogha Zanbil" (İngilizce). Livius.org. 10 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2017.
- "Chogha Zanbil" (Farsça). Travel Guide. 19 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2020.
- "World Heritage profile" (İngilizce). UNESCO. 6 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2017.
- Hamid-Reza Hosseini, Shush at the foot of Louvre (Shush dar dāman-e Louvre), in Persian, Jadid Online, 10 Mart 2009,
- "Shush at the foot of Louvre" (Farsça). 22 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2017.
- "Audio slideshow: (6 dk 31 sn)" (Farsça). 25 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2017.